KANUNLARA ATIF USÛLLERİ

Kural 363.- Kanunlara metin içinde veya dipnotta atıf yapılabilir. Kanunlara metin içinde tam künye atıf yapılmış ise, bir de dipnotta atıf yapmaya gerek yoktur. Ancak kanunlara metin içinde ilk geçişte kısa künye atıf yapılmış ise, dipnotta tam künye atıf yapılmalıdır.

Tam Künye Atıf – Kısa Künye Atıf

Kural 378.- Kanunlara, tarih, sayı ve başlık olmak üzere üç temel künye bilgisi verilerek yapılan atıf, tam künye atıftır. “20 Şubat 2008 tarih ve 5737 sayılı Vakıflar Kanunu” şeklindeki bir atıf tam künye atıftır (s.526).

Kural 379.- Mevzuata atıfta, ilk atıflar dışında, tam künye atıf gerekli değildir.

Kural 380.- Kanunlara kısa künye atıf, üç temel künye bilgisinden (tarih, sayı ve başlık) en az bir eksiğiyle yapılan atıftır. Yani kısa künye atıfta, üç künye bilgisinden biri veya ikisi zikredilmez (s.527).

Kural 381.- Kanunlara ilk atıftan sonraki atıflarda kısa künye atıf yapılması caizdir. Yani bir kanuna metin içinde veya dipnotta tam künye atıf yapıldıktan sonra, aynı kanuna metin içinde veya dipnotta tekrar atıf yapılacaksa, kısa künye atıf yapılabilir (s.527).

Yer Belirleyicisi Bilgileri

Kural 395.- Bir kanuna yapılan atfa bakılarak, atfın kanunun tam olarak neresine yapıldığı kolayca bulanabilmelidir. Bunun için kanunlara atıfta sadece kanunun künye bilgilerini (tarih, sayı ve başlık) vermek yetmez; yer belirleyici bilgilerini de vermek gerekir. Kanunlara atıfta verilmesi gereken temel yer belirleyici bilgisi madde numarasıdır. Madde birden fazla fıkra ve/veya bentten oluşuyorsa ve maddenin belirli bir fıkrası veya bendinden bir alıntı yapılmış ise sadece madde numarası değil, fıkra ve/veya bent numarası da belirtilmelidir (s.536).

Kural 396.- Metin içinde, maddelere, normal cümlenin bir parçası olarak doğrudan doğruya madde numaraları belirtilerek atıf yapılabilir. Örneğin “Anayasanın 13’üncü maddesine göre …” veya “Türk Ceza Kanununun 29’uncu maddesine göre …” denilebilir. Bu durumda madde numarası rakamla gösterilir ve daha sonra bu rakama “-nci” eki kesme işareti konulduktan sonra yazıyla ilave edilir: “Anayasanın 1’inci maddesi”, “2’nci maddesi”, “3’üncü maddesi” gibi. “-nci” ekinin kesme konulmadan ve bir ara bırakarak (örneğin 2 nci madde) yazılması veya bu ekin yerine nokta işaretinin konulması (örneğin 2. madde) yanlıştır (s.537) Örnek (metin içinde):

Kural 406.- Atıf, maddenin bütününe değil, belirli bir fıkrasına yapılıyorsa, normal cümlenin içinde atıf yapılan fıkranın kaçıncı fıkra olduğu rakamla değil, yazıyla belirtilir. Falanca maddenin ilk fıkrası, ikinci fıkrası, üçüncü fıkrası, son fıkrası gibi. Örnekler (metin içinde) (s.545):

Kural 408.- Normal cümlenin içinde değil, cümlenin sonunda veya kaynak gösterme dipnotunda maddenin belirli bir fıkrasına atıf yapılıyorsa, fıkra numarası, madde numarasından sonra taksim işareti konulur ve Arap rakamlarıyla yazılır. m.20/3 gibi. Örnekler (s.545).

Kural 411.- Bentler fıkranın içinde a), b), c), … gibi küçük harflerle veya 1., 2., 3., … gibi Arap rakamlarıyla numaralandırılmış fıkra altı birimlerdir. Bentler fıkranın içinde a), b), c), … gibi küçük harflerle numaralandırılmış ise bunlara metin içinde, normal cümlenin bir parçası olarak “falanca Kanunun …’nci maddesinin …’nci fıkrasının … bendi” şeklinde atıf yapılır. Bir örnek (metin içinde) (s.551):

Kural 412.- Aynı durumda bentlere metin içinde parantez arasında veya dipnotta şu şekilde atıf yapılır: Madde numarası/fıkra numarası-bent numarası (Madde numarası ile fıkra numarası arasına taksim işareti, fıkra numarası ile bent numarası arasına ise tire işareti konulur). Yukarıdaki aynı örnekte söz konusu bende metin içinde parantez arasında veya dipnotta şu şekilde atıf yapılabilir. Bir örnek (s.551):

Kanunlara Atıfta Bilgi Kaynağının Belirtilmesi

Kural 420.- Normal şartlarda kanunlara atıfta künye bilgileri (tarih, sayı ve başlık) ile yer belirleyicisi bilgilerinin (madde ve fıkra numarasının) verilmesi yeterlidir. Resmî Gazete, Düstur, Mevzuat Bilgi Sistemi gibi bilgi kaynaklarının belirtilmesi zorunlu değildir (s.560, 575).

Kural 421.- Ancak (a) Osmanlı kanunlarına, (b) 1928’den önce yayınlanmış aslı eski yazılı olan kanunlara, (c) yabancı kanunlara atıf yaparken bilgi kaynağının gösterilmesi zorunludur. (d) Ayrıca atıf yapılan kanun metninin mevsukiyeti veya imlâsı ile ilgili bir sorun varsa, kanunun bilgi kaynağını da verilir (s.574-575).

18 Ocak 2024, K. Gözler

KAYNAK: Yukarıdaki kurallar,
Kemal Gözler, TÜHAS: Türk Hukuk Atıf Sistemi, Bursa, Ekin, 2024, s.102-122’den alınmıştır.

Tuhas.com.tr’den alıntı yaparken uyulması gereken kurallar için burasını tıklayınız.

Editör: Kemal Gözler

E-Posta:

Lütfen editöre e-posta göndermeden önce şu “açıklamaları” okuyunuz.

Ana Sayfa: www.tuhas.com.tr

Bu Sayfa: www.tuhas.com.tr/kanunlara-atif.htm

Bu Sayfanın Yayın Tarihi: 18 Ocak 2024

twitter.com/tuhas_sistemi